çatall
Shqip redaktoni
Emër redaktoni
- Degë që ndahet anash një trungu; bisk që del anash; bigë. Çatajtë e ullirit. Kumbull me dy çataj. Lëshon çataj. Pres një çatall.
- E dalë me majë anash një sendi, bigë. Çatalli i bririt. Çatalli i shkëmbit. Kërcu (dru) me çataj. Sfurk me dy çataj. Dhëmballë me tre çataj. Çatajtë e misrit rrënjët e misrit që dalin mbi tokë.
- Dhëmb i madh, që del anash i shtrembër; stërdhëmb; dhëmb i mprehtë. Çataj të rrallë. Çatajtë e qenit.
- Sfurk me dy dhëmbë; bigë. Mbledh barin me çatall.
- bised. Send që ka dy dhëmbë ose dy anë të ndara. Çatall për të ngrënë pirun. Çatall për flokë karficë. Mbërthej me çatall. Kap me çatall.
- Veshëz e parmendës.
- Ai që ecën duke i hedhur këmbët anash e shtrembër.
- përd. ndajf. Si bigë, duke u hapur anash me dysh. I vë çatall. I ngre çatall.
- përd. ndajf. Duke i hedhur këmbët anash e shtrembër. Eci çatall.
Mbiemër redaktoni
Etimologjia redaktoni
Shqiptimi redaktoni
Sinonime redaktoni
Antonime redaktoni
Fjalë të prejardhura redaktoni
Në gjuhë tjera redaktoni
Referencat redaktoni
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0