çetele
Shqip redaktoni
Emër redaktoni
- Shkop ose cope druri e lëmuar, që përdorej si mjet për të mbajtur llogaritë midis blerësit e shitësit, duke e ndarë në dy pjesë të njëjta, në të cilat gdhendeshin dhëmbëza për numërim; rabush. Dhëmbëzat e çeteles. I mbanin (i shënonin) në çetele. I numëronte në çetele. I kishte në çetele.
- Shkop ose copë druri e hollë, që ndahej në dy pjesë, nga të cilat njëra i vihej një plaçke ose një sendi për të mos e ngatërruar me të tjerat dhe tjetrën e mbante pronari. I vinin çetele gunës në dërstilë. Puq çetelet.
- Dhëmbëz ose qukë që shënohet në një send. I bëj çetele.
- E vë në çetele e mbaj shënim, e shënoj për të mos e harruar a për ta mbajtur parasysh. Janë puthitur çetelja me çetelen keq. janë bashkuar dy njerëz të njëjtë, janë si njëri tjetri, ka gjetur tenxherja kapakun.[1]
Etimologjia redaktoni
Shqiptimi redaktoni
Sinonime redaktoni
Antonime redaktoni
Fjalë të prejardhura redaktoni
Në gjuhë tjera redaktoni
Referencat redaktoni
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0