Bubullimë f.sh. -

  1. Gjëmim i zgjatur dhe i mbytur, që shoqëron vetëtimën. Gjëmon bubullima.
  2. Zhurmë e madhe dhe e zgjatur, gjëmim; krismë shurdhuese, buçimë. Bubullima e topave (e mortajave, e minave). Bubullima e kambanave.
  • Si bubullimë (si rrufe) në qiell të kaltër (të kthjellët) përdoret për diçka të rëndë që vjen fare e papritur.[1]

Etimologjia

redaktoni

Shqiptimi

redaktoni

Sinonime

redaktoni

Antonime

redaktoni

Fjalë të prejardhura

redaktoni

Në gjuhë tjera

redaktoni

Referencat

redaktoni
  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0