dangall
DANGALL m. bised.
1. Njeri i shëndoshë e barkmadh, njeri me bark të fryrë. U takua me një dangall. Ç'qe gjithë ai dangall!
2. përçm. Njeri i trashë nga mendja; njeri që nuk merr vesh e që nuk bindet; teveqel. S'është as për vete, dangalli.
3. Përd. mb. sipas kuptimeve të mbiemrit.
- U bë dangall hëngri a piu jashtë mase, u fry së ngrëni a së piri, u bë kacek.