derëhapur

DERËHAPUR mb.

1. Që e ka shtëpinë gjithnjë të hapur për miqtë, mikpritës, i pritur, derëçelur; kund. derëmbyllur. Shqiptari është derëhapur për miqtë.

2. përd. ndajf. Me përzemërsi, si mik të shtëpisë. E priti derëhapur.

3. Përd. em. sipas kuptimit 1 të mbiemrit. Derëhapuri derëmbyllur s'bëhet. fj. u.