duf

DUF m.

1. Zemërim i madh, që i është mbledhur dikujt prej një kohë të gjatë dhe që shpërthen; valë zemërimi a inati. Nxori (shfreu) dufin.

2. Ndjenjë e fortë (dëshirë, brengë, mall etj.), që e mundon dikë prej kohësh. Dufi i zemrës. Dufi i dashurisë.