kokëtatëpjetë

KOKËTATËPJETË ndajf.

• 1. Me kokë poshtë, kokëposhtë, picingulthi. Qëndron kokëtatëpjetë. E hodhi kokëtatëpjetë. Duket kokëtatëpjetë.
• 2. fig. Së prapi, përmbys, jo drejt. I kupton (i merr) kokëtatëpjetë (çështjet).