lëkundur

LËKUNDUR mb.

• 1. shih. LËKUNDSH/ËM (i), ~ME (e) 2.
• 2. I paqëndrueshëm, i pasigurt; i tronditur, i dobët. I kishte pozitat të lëkundura. Pushtet (regjim) i lëkundur.
• 3. përd. em. sipas kuptimit 1 të mbiemrit. U përjashtuan të lëkundurit.