llapëtij

LLAPËTIJ jokal.

• 1. vet. veta III. Bën shumë dritë, llamburit; ndrit, shkëlqen. Llapëtijnë dritat. Llapëtijnë këpucët. Llapëtin shtëpia (dhoma, rruga). Llapëtinte nga pastërtia.
• 2. kal. E bëjë ndritë shumë, e shkëlqej. I llapëtiu xhamat (enët).