rrënjëdalë

RRËNJËDALË mb. bised.

• 1. Që ka mbetur pa fëmijë, që nuk lë pasardhës; si mallk. që mos pastë fëmijë, që iu shoftë pragu e fisi, që i daltë rrënja! Burrë rrënjëdalë. E la rrënjëdalë. E mori më qafë një aga rrënjëdalë.
• 2. I vuajtur; i mjerë, i shkretë. Njeri rrënjëdalë.
• 3. Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit. Ç'e gjeti, rrënjëdalin. I shoi pragun, rrënjëdali.