SHKATËRR f. zool.

  • Peshk deti i madh e grabitqar, me trupin petashuq e pa luspa, me bisht të mprehtë dhe i pajisur me organe që prodhojnë shkarkime të forta elektrike. Shkatrra nuk hahet.

SHKATËRR ndajf.

  • Në gjendje të shkatërruar; rrëmujë, lesh e li. E la shtëpinë (punën) shkatërr.