SHKATARRAQ mb. mospërf.

  • 1. I prishur, i shkatërruar, që mezi qëndron më këmbë; që punon keq, që është si karakatinë. Shtëpi shkatarraqe. Varkë shkatarraqe. Makinë (radio) shkatarraqe.
  • 2. I çrregullt, i pakujdesshëm në paraqitjen e jashtme e në punët e tij; që nuk di veçse të prishë e të shkatërrojë. Njeri (fëmijë) shkatarraq.
  • 3. Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit.