shpërpjesëtim

SHPËRPJESËTIM m.

• Mungesë përpjesëtimi; mungesë harmonie ndërmjet elementeve ose ndërmjet pjesëve të një të tëre (nga pikëpamja e përmasave, e sasisë, e ritmit të zhvillimit etj.). Shpërpjesëtim i madh (i dukshëm, i theksuar). Shpërpjesëtim forcash. Shpërpjesëtim moshe. Shpërpjesëtimi midis industrisë dhe bujqësisë. Ngushtohen (thellohen, zhduken) shpërpjesëtimet.