SHTËPIAR m.

  • Pjesëtar i familjes, secili nga njerëzit e shtëpisë. Mblodhi shtëpiarët e tij. Kujdesej për shtëpiarët.

SHTËPIAR mb.

  • shih SHTËPIAK,~E 4,5. Djalin e ka shtëpiar. Më parë ka qenë shtëpiare.