topil

TOPIL m. bised.

• 1. Pellg i gjerë, ku grumbullohet ujë për ujitjen e arave, zakonisht në kohë thatësire. Topil me ledhe. Penda e topilit. U mbush topili.
• 2. krahin. Grumbull dheu, bari byku, plehu etj. Topil i vogël (i madh). Topil dheu (plehu).
• U bë topil u lig shumë; u bë qull.