ujem

UJEM m.

• 1. vjet. Mielli ose drithi, që i jepej mullisit si pagesë për blojën; prodhimi që jepej si pagesë për një punë që bëhej në bujqësi. Ujem i lartë (i ulët). Plani i ujemit. Dorëzimi i ujemit. Mori (dha, la, dorëzoi, shleu) ujemin.
• 2. Drithë ose miell i përzier; diçka e përzier. E bëri ujem drithin (miellin).
• 3. fig. Diçka e përzier ose e ngatërruar. E bëri ujem (punën) e përzjeu; e ngatërroi. U bënë ujem fjalët (mendimet).
• 4. përd. mb. edhe fig. I përzier, ngatërruar, i turbullt. Raki ujem. Mendime ujem. Vijnë ujem.
• 5. përd. ndajf. Turbull, në mënyrë jo të qartë e të ngatërruar, në tym. Flet ujem. Mendon ujem.
• E bëri ujem (ia bëri mendjen ujem) e turbulloi, ia mori mendjen, ia prishi mendjen.