dëshpërim

DËSHPËRIM m.

1. Veprimi sipas kuptimeve të foljeve DËSHPËROJ, DËSHPËROHEM. Dëshpërimi nga fatkeqësitë. Dëshpërimi pa shkak. Dëshpërimi i prindërve.

2. Gjendje shpirtërore e një njeriu që ka humbur shpresën, ka rënë moralisht dhe s'di nga t'ia mbajë, kur ka pësuar ndonjë fatkeqësi, ndonjë goditje të rëndë etj. Dëshpërim i madh. Valë dëshpërimi. Lot dëshpërimi. Ra në dëshpërim. Fliste me dëshpërim.

3. Hidhërim i thellë, pikëllim i madh. Nuk e shfaqte dëshpërimin.