dhëmbëqitur

DHËMBËQITUR mb. shar.

• 1. Që ngërdheshet a që zbardh dhëmbët vazhdimisht, që rri me dhëmbët jashtë.
• 2. Që do vetëm të hajë, që rri me dhëmbët jashtë gati për të ngrënë (për kafshët). Kuçedra dhëmbëqitur.