dhembem

DHEMBEM vetv.

• (me një trajtë të shkurtër të përemrit vetor në r. dhanore).
• 1. kryes. Veta III. Me ngjall një ndjenjë dashurie a dhembshurie, është i dashur për mua; ndiej keqardhje për dikë, me dhimbset. I dhemben fëmijët (shokët). S'i dhembet fare.
• 2. vet. veta III. Është diçka e shtrenjtë, e dashur për mua, e ruaj me shumë kujdes diçka; me vjen keq ta dëmtoj, ta jap, ta prish etj. diçka; e kursej diçka, me dhimbset. I dhembet prona socialiste.