din

Shqip

Emër

din m. fet. vjet.

1. Besim, fe, besë. Prishi din e iman. S'kish din e iman. Kish dalë prej dini e prej imani nuk kish më as fe as besë, nuk besonte më.

• S'ka din (e iman) është i pamëshirshëm, është i pashpirt. Me din e me iman

a) me të gjitha forcat e mundësitë, me këmbëngulje të madhe, me ngulm; b) që të gjithë; gjithçka. E solli (e pruri) në din dikë e ndreqi dikë, e solli në rrugë të drejtë. Erdhi në din u ndreq, erdhi në rrugë të drejtë. S'i la din e iman thjeshtligj. s'i la gjë pa thënë, ia numëroi të gjitha; ia nxori bojën, e bëri për pesë para. I ndërroi din e iman ia rregulloi mirë qejfin, ia mori shpirtin.