diskreditohem

DISKREDITOHEM vetv. libr.

1. Humbas nderimin e të tjerëve e besimin që ata kishin tek unë, humbas emrin e mirë, ul dinjitetin me veprimet ose me sjelljet e mia; vet. veta III është bërë e qartë se s'ka vlerë, nuk e vlerësojnë më, nuk i besojnë më. U diskreditua botërisht. U diskreditua fare.

2. Pës. e DISKREDITOJ.