epem

EPEM vetv.

1. vet. veta III. Ka vetinë që të përkulet; bëhet si lak, lakohet (për sendet). Epet dërrasa. Nuk epet shufra e çelikut. Thuprat e thanës epen e nuk thyhen.

2. Përkul kurrizin përpara.

3. fig. Nënshtrohem a përulem para forcës që përdor dikush ndaj meje. Nuk do të epem. Me mirë të thyhesh, se sa të epesh. fj.u.

4. Pës. e EP.