flakadan

FLAKADAN m.

1. Zjarr me flakë të madhe; flakë e madhe. Ndez një flakadan.

2. etnogr. Zjarr me flakë, që bëhej në ditë festash të caktuara, duke djegur pirgje me kashtë a me dëllinja në një shesh të hapët ose në majë të një kodre.

3. fig. poet. Njeri i shquar, që me idetë e me veprimtarinë e tij frymëzon të tjerët, pishtar.

4. përd. ndajf. Si zjarr i madh me flakë, si flakë e madhe. Digjet flakadan.