FSHIKET mb.
1. bot. Që ka fshika në trung a në degë (për drurët).
2. fig. Që e ka zënë një e keqe, që ka halle; i gjorë. Një plakë e fshikët.
3. fig. përd. em. sipas kuptimit 2 të mbiemrit. Ç'pati, i fshikëti? Ç'të bëjë, i fshikëti!
