FUQIPLOTË mb.
1. Që ka fuqi të plota; i plotfuqishëm. Ministër fuqiplotë. Ambasador i jashtëzakonshëm e fuqiplotë. I dërguar i jashtëzakonshëm e fuqiplotë.
2. vjet. si em. FUQIPLOT/Ë,~I m. Zoti (sipas botëkuptimit fetar).
