furkaçe

FURKAÇE f.

1. Shkop i trashë e i gjatë me një bigë në majë që shërben për të mbajtur degët e një peme që të mos thyhen ose për të mbajtur njërën anë të barrës kur ngarkojmë kafshët; bigaçe, ngarkaçe. Furkaçet e ftonjve (e hurmave). I vë furkaçe. Mbaj anën me furkaçe.

2. Furkë e vogël për të tjerrë lesh etj. Vuri furkaçen në brez.