gërdec

GËRDEC I m. mjek.

Sifiliz. Të rëntë gërdeci! mallk.

GËRDEC II m.

1. bot. Shkurre e vogël e viseve të ftohta malore, me lule si vile të bardha a të kuqërreme e me gjethe të trasha, që përdoren në mjekësinë popullore për sëmundjet e veshkave a të fshikëzës së ujit.

2. përd. mb. I ngurtë e i fortë si i ngrirë; i pazier ose i papjekur mirë (për mishin). Mishi qenka gërdec.

• U gdhi gërdec

a) u gdhi me trupin si të ngrirë;

b) u gdhi i vdekur, u gdhi kallkan.