gërmuq

GËRMUQ m. zool.

Drangë. Gërmuqë ka shumë.

GËRMUQ mb. bised.

1. Që e ka trupin të kërrusur (nga pleqëria, nga puna e rëndë a nga ndonjë sëmundje), i përkulur; kurrizdalë, gungaç. Plak gërmuq.

2. përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.

3. përd. ndajf. Me trup të kërrusur, gërmuqas. Rri gërmuq. Shkonte gërmuq.

GËRMUQ kal.

Kërrus, përkul; bëj që të gërmuqet. Gërmuq shpinën. E kishte gërmuqur puna e rëndë.