hane

HANE I bised. ndajf.

• 1. Shumë kohë më parë, prej kohësh, qëkur. Ka hane që ka ardhur. Ka hane që është gati.
• 2. Dikur, në kohët e para. Hane këtu punonin gratë. Hane këto rroba i vishnin burrat.

HANE II pj.

• 1. Përdoret për të dhënë shkallën më të lartë të habisë. Hane sa i thellë! Hane sa i gjatë! Hane sa larg! Hane sa do kjo punë!
• 2. Përdoret e përsëritur kur kemi një kundërvënie, një mospajtim a mospërputhje, me kuptimet «ku; tjetër; çfarë». Hane ti, hane ajo. Hane ç'them unë, hane ç'thua ti. Hane tas, hane hamam tjetër flas unë, e tjetër thotë ai.
• Hane ku në një vend të largët, diku larg. Hane kur në një kohë të largët e të papërcaktuar.