hupës

HUPËS m.

• 1. vjet. Njeriu i vrarë, të cilit nuk i ishte marrë gjaku nga njerëzit e tij sipas kanunit, gjakhupës. Shkoi hupës.
• 2. krahin. Ai që humbet rrugën e s'di nga të shkojë. Ia hapin derën hupësit.

HUPËS mb. krahin.

• I humbur. Peng hupës.