hutë

HUTË I f.

• 1. zool. Femra e hutit. Zogu i hutës. Ra huta në pula.
• 2. zool. Shpend grabitqar, me kokë dhe me gushë të mbuluar me pupla, me qafë të rrjepur, me kthetra të mëdha, të forta e pak të kthyera, që rron nëpër pyje. Huta e bardhë kali i qyqes. Hutë deti pulëbardhë.
• 3. fig. Grua a vajzë e trashë nga mendja; femër e shushatur e matufe. Kishte marrë një hutë.
• 4. Dele me veshë shumë të vegjël. I humbi huta.

HUTË II f. vjet.

• Lloj pushke e vjetër, me katër vjaska dhe me një fishek, që mbushej nga prapa. Huta e kushtrimit. Çarku i hutës. Krisi huta. Gjëmoi huta shqiptare. Hutë dervishi lloj pushke e vjetër me një fishek. I pjekim hutat bashkohemi e luftojmë kundër armikut.