jashtëqitje

JASHTËQITJE f. biol.

• 1. Veprimi sipas kuptimit të foljes JASHTËQIT. Organet e jashtëqitjes. Ndihmon (lehtëson) jashtëqitjen.
• 2. kryes. libr. Lëndë të panevojshme ose të dëmshme që organizmi i nxjerr jashtë (mbeturina të ushqimeve, të lëngjeve etj.); nevoja e njeriut, bajgat e kafshëve, glasat e shpendëve etj.; të pëgërat. Jashtëqitje shtazore. Jashtëqitjet e kandrrave.