KËLBAZEM vetv.

  • 1. vet. veta III. E zë këlbaza, i bie sëmundja e këlbazës (për bagëtinë). U këlbazën dhentë.
  • 2. Bëhem me këlbazë.
  • 3. fig. Mërzitem shumë, sëmurem duke qëndruar për një kohë të gjatë në një vend; kalbem.