kënaqur

KËNAQUR mb.

• Që e ndien veten të gëzuar e të lumtur, ngaqë i është plotësuar dëshira ose kërkesa; që ndien kënaqësi duke dëgjuar, duke shikuar, duke ngrënë diçka etj.; që shpreh kënaqësi. Njeri i kënaqur. Me fytyrë (me pamje) të kënaqur. Me zemër (me shpirt), të kënaqur. Mbetem (ndihem, jam) i kënaqur. E bëj të kënaqur dikë.