kandis

KANDIS kal. bised.

• 1. I mbush mendjen dikujt, e bind që të bëjë një punë a një veprim. Mezi e kandisëm. Nuk e kandis dot. E kandisi të nisej. Ama na kandise! iron. ama ç'na e mbushe mendjen, ama ç'na bëre të besojmë.
• 2. jokal. Më mbushet mendja, e vendos. Kandisi të martohej.