kundrinor

KUNDRINOR m.

• 1. Kundrinë e drejtë ose e zhdrejtë.
• 2. Gjymtyrë e dytë e fjalisë, që shprehet nga një emër a përemër me parafjalë; dhe që varet nga një folje (p.sh. Ai u miqësua me të rinjtë. Ndërtuan shtëpi të reja për punëtorët. Nëna ndenji me ta etj.) Kundrinor me parafjalë.

KUNDRINOR mb. gjuh.

• Që shërben si kundrinë, që luan rolin a që ka funksionin e kundrinës; që është kundrinë. Fjali kundrinore.