kuturu

KUTURU ndajf.

1. Pa e numëruar, pa e peshuar e pa e zgjedhur; toptan. I bleu (i mori) kuturu.
2. Me hamendje, pa të dhëna të përpikta e të si gurta. Vepron kuturu.
3. Pa një drejtim të caktuar, pa e ditur se ku. Ecte kuturu. Shtiu (qëlloi) kuturu.
4. Në erë, në tym; kot. Flet (ia fut) kuturu.