lajmës

LAJMËS m. vjet.

• 1. etnogr. Ai që shkonte te njerëzit e vajzës për ta kërkuar nuse për dikë, ai që hynte për të bërë një fejesë; shkues, mblesës, krushqar. Peshqeshi i lajmësit. Çoi (dërgoi) lajmës. Më parë fejoheshin me lajmës.
• 2. Ai që dërgohej për të thirrur ose për të njoftuar njerëzit në raste gëzimi a hidhërimi, lajmëtar. Lajmësi i fshatit.
• 3. Ai që jepte njoftime për lëvizjen e njerëzve e të trupave armike.
• Mish pas lajmësi porosi që shkon dorë më dorë a njeri pas njeriu, porosi që nuk kryhet drejtpërdrejt; punë e pasigurt.