laro

LARO f.

• 1. Qen i larmë.
• 2. fig. keq. Njeri i pabesë e tradhtar; ai që i shërben si qen një tjetri për të përfituar diçka prej tij, ai që e shet veten për një kockë, zuzar. Larot e Ballit Kombëtar (e fashizmit).
• Ku lë laroja të hajë baloja thuhet kur një i fuqishëm rrëmben për vete çdo gjë dhe s'lë asgjë për të tjerët, kur dikush s'të lë as pjesën tënde. Kape laro, prite balo! tall. thuhet kur s'e merr vesh i pari të dytin, kur bëhet rrëmujë e madhe e secili bën sipas kokës.