lavare

LAVARE f.

1. Litar a një fill tjetër me lak në njërën anë, që përdoret për të lidhur e shtrënguar diçka, për të mbytur një kafshë a për të varur një njeri; kapistër. Lavarja e mushkës (e gomarit). Me lavare në qafë. I vuri lavaren. Futi kokën në lavare.
2. Rreth prej thuprash, prej teli etj., me të cilin lidhet a shtrëngohet diçka. Lavarja e parmendës (e zgjedhës, e qerres, e kosës, e trinës së vathës). Lavarja e avlëmendit (e tezgjahut). Lidh (shtrëngoj) me lavare.
3. Hallkë e një zinxhiri. Lavare të vargoit të zjarrit.
4. Rreth që u vihet disa kafshëve në qafë; kular, hallkë. Lavarja e qenit.
5. bot. Dredhëz e hollë që lëshojnë disa bimë për t'u kapur nëpër degë a diku tjetër. Lavaret e rrushit (e kungullit). Ka lëshuar lavare.
6. Varg me pemë, me perime, me kallinj misri etj. që varen diku për t'u tharë. Lavare mollësh (dardhash, fiqsh, domatesh). Lavare misri.
7. Varg me zbukurime të ndryshme, që e varin në qafë a në trup vajzat ose nuset. Lavarja e nuses. Lavare rruazash.
8. Rrethi i kusisë, i kazanit dhe i disa enëve të tjera, që shërben për t'i varur diku ose për t'i mbajtur. Lavarja e kusisë (e kazanit). Lavarja e ibrikut.
9. Rreth prej thuprash, prej teli etj. që shërben për të lidhur a për të shtrënguar diçka. Lavare thuprash (teli). Lavarja e parmendës (e kosës, e zgjedhës, e qerres).
10. Lëkura që u varet kafshëve poshtë nën qafe; lafsha e disa shpendëve, që është e kthyer poshtë. Lavaret e lopës. Lavarja e gjelit (e pulës).
11. bot. Lule të grumbulluara në bistak, që nxjerrin disa drurë, vile. Lavaret e gështenjës. Ka lëshuar lavare arra.
12. përd. ndajf. Në trajtë rrethi, si lak, rrumbullak. U kthye (u bë) lavarë.