llaçkë

LLAÇKË f. bised.

• 1. Tufa e flokëve që e mbledhin gratë pas kokës me shami a me rrjetë; nyja e shamisë, kur i lidhin cepat e saj në majë të kokës. Llaçka e lahurisë. Bëj llaçkën.
• 2. fig. mospërf. Mendje, kokë. Mblidhe mirë llaçkën. Aq i thoshte llaçka. Nuk ia pret llaçka.
• 3. keq. Grua a vajzë budallaqe.