llautë

LLAUTË f.

• 1. Vegël muzikore e ngjashme me buzukun, që ka tetë tela dhe që i bien me pendë të fortë. Telat e llautës. Me llautë e me gërnetë. I bie llautës.
• 2. Kallëp druri me bisht, që përdoret për të prerë tjegullat para se t'i pjekin. Llautë tjegullash.