mëkeqem

MËKEQEM vetv.

• 1. Bëhem edhe më keq, bie në një gjendje më të keqe, keqësohem. Është mëkequr djali. Iu mëkeq plaga.
• 2. Më ndizet gjaku më shumë; egërsohem shumë, tërbohem; shkalloj. U mëkeq nga inati.