mikpritës

MIKPRITËS mb.

• 1. Që pret me bujari miq në shtëpi a në vend të vet, që pret e përcjell miq me përzemërsi; derëhapur, derëçelë, i pritur. Shtëpi (familje) mikpritëse. Grua mikpritëse. Vend (qytet, fshat) mikpritës. Popull mikpritës.
• 2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit. Mikpritësit dhe mysafirët (miqtë).