MINDER m.

  • Dyshek i mbushur zakonisht me kashtë, që shtrohet mbi nim ose përdhe pranë vatrës; nim me një dyshek të tillë. Minder me bar (me lecka, me lesh). Mbushi (shtroi) minderin. U ulën (u shtrinë) mbi minder.
  • Njeri i minderit keq. njeri që ka qejf të rrijë rehat ose të ketë një detyrë të lartë e të rehatshme; njeri i kolltukut.