mjekërbardhë

MJEKËRBARDHË mb.

• 1. Që i ka qimet e mjekrës të bardha, që e ka mjekrën të thinjur; mjekërthinjur. Plak (gjysh) mjekërbardhë.
• 2. fig. I urtë, i pjekur, i mençur (për burrat). Burrë mjekërbardhë.
• 3. Përd. em. m. sipas kuptimeve të mbiemrit. Këshillat e mjekërbardhit.