monopat

MONOPAT m.

• Udhë e ngushtë nëpër brinja e male a nëpër pyll, që të nxjerr më shpejt diku, shteg i ngushtë, udhë dhish, dhiare. Tatëpjetë (përpjetë) monopatit. I ra shkurt nëpër një monopat. Morën monopatin.