mundje

MUNDJE f.

• 1. Veprimi sipas kuptimeve 1, 2, 4, 5, 6 të foljes MUND dhe sipas kuptimeve 1, 2, 4, 5 të foljes MUNDEM. Mundja e armikut (e kundërshtarit). Mundja e hidhërimit (e dëshpërimit). Mundja dhe sëmundja.
• 2. Ndeshje trup me trup; sport. ndeshje trup me trap sipas rregullave të caktuara ndërmjet dy sportistëve të përgatitur për këtë qëllim; sporti i ndeshjeve të tilla trup me trup. Mundje e lirë. Mundje klasike. Mundja vendçe (popullore). Qilimi i mundjes. Gjyqtari i mundjes. Bënte mundje me shokët.