mustaqebardhë

MUSTAQEBARDHË mb. vet. m.

• 1. Që i janë thinjur mustaqet; me mustaqe të bardha. Plaku (veterani) mustaqebardhë. Maçoku (lepuri) mustaqebardhë. Ishte kokëthinjur e mustaqebardhë.
• 2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.