nënvetëdije

NËNVETËDIJE f. psikol.

• Fusha e mendimeve, e përfytyrimeve, e ndjenjave dhe e gjendjeve psikike jo të qarta, për të cilat njeriu nuk është plotësisht i vetëdijshëm, pjesa e turbullt e vetëdijes. Caku i nënvetëdijes. Ruhet në nënvetëdije. Diku në nënvetëdije.